O książce: 2007 / Wspomnienia Gerharda Schrödera warto przeczytać, i to uważnie. Nie jest to skrupulatna kronika wydarzeń – celowo złamano chronologiczny porządek rozdziałów. Nie jest to jednak autobiografia szczegółowa – Schröder jest bardzo skąpy w szczegółach dotyczących swojej męskości, ograniczając się do najpotrzebniejszych rzeczy, choć autobiograficzne notatki faceta z biednej rodziny robotniczej z prowincjonalnego miasteczka, który przeżył ciężkie i osiągnął szczyt swojej kariery politycznej, można czytać jako powieść neorealistyczną. Schroeder jest zarówno pragmatykiem, jak i idealistą. To właśnie czyni go interesującym. Pragmatyk i zręczny gracz w skomplikowanych zmaganiach partyjnych, zaczynając od pierwszych kroków w Dolnej Saksonii, Schröder pozostaje wiernym spadkobiercą swoich wybitnych poprzedników – Willy'ego Brandta i Helmuta Schmidta. Książka łączy w sobie opowieść o kluczowych wydarzeniach z najnowszej historii, określanych jako historia Niemiec w kontekście globalnym, z krótkimi refleksjami na temat teraźniejszości i przyszłości Europy. Wspomnienia Schrödera są interesujące dla każdego zainteresowanego realpolitik, ale być może są szczególnie interesujące dla rozpoczynających karierę polityczną – zwłaszcza w Rosji, gdzie dojrzały system wielopartyjny dopiero nabiera kształtów.